Maandag 3 maart 2014 – De vertrekdag.

Jan, Willem en Dick zijn al vroeg vertrokken naar de compound om ervoor te zorgen dat de riolering zijn werk zal doen. Bij terugkomst in het hotel vertelde ze ons dat alles werkte.

 

De rest van de groep heeft vandaag de lokale kunstmarkt bezocht om toch nog de laatste cadeautjes voor thuis/zichzelf te kopen. De onderhandeling werd vakkundig uitgevoerd door Kaddy. Die meid kan er wat van en heeft voor ons weer mooie kortingen geregeld. Op naar het hotel. Hier nog de rekening betalen en uitchecken waarna we nog een laatste drankje gingen nuttigen aan het strand. Gelukkig smaakte dat laatste drankje heerlijk. We waren er echt aan toe naar al het betalen, uitchecken en natuurlijk shoppen. Kaddy, Daniël en ik besloten met z’n drieën nog een snelle duik in zee en in het zwembad te nemen. Snel want er was nog maar een half uur voordat we vertrokken. Nu kan ik oprecht zeggen dat deze vakantie voor mij: zon, zee, strand en hard werken is geweest.

 

Op naar het vliegveld. Er werd afscheid genomen van Seikou. Ik geloof dat ik nog nooit zoveel Ragemuziek heb gehoord als de afgelopen week maar het is zeker aan te bevelen. Kaddy bracht ons het vliegveld in waar we haar allemaal nog even knuffelde voordat we moesten inchecken. Wat zullen we deze geweldige mensen gaan missen.

Binnen aangekomen waren we blijkbaar aan de late kant en we konden vrij vlot doorlopen en inchecken. Het was nog wel even spannend of het gekochte schilderij van Els als handbagage mee mocht. Ze is tot aan het vliegtuig gekomen. Hier moest ze hem helaas toch afgeven waarna hij bovenop de bagage gelegd zou worden om beschadiging te voorkomen.

In het vliegtuig bleken we eerder te vertrekken en ook eerder aan te komen. De vlucht verliep voorspoedig. Vele van ons hebben toch wel wat geslapen om weer wat energie bij te tanken.

De landing en het uitstappen verliep vlot. Om 21.30 stonden we bij de bagage. Al vrij vlot kwam onze bagage op de band en toen was het wachten op het schilderij van Els. Een aantal van ons besloten om door te lopen om te worden begroet door familie en/of vrienden. Het duurde nog minstens een kwartier voordat Els eindelijk de terminal uitkwam. Zonder schilderij. Ze mocht weer terug maar wilde wel even afscheid nemen.

Nadat ook hier de laatste knuffels waren uitgewisseld ging iedereen zijn of haar eigen richting uit.

Dit bericht is geplaatst in Gambia 2014. Bookmark de permalink.