Gambia dinsdag 10 feb
Zoals gisteren beloofd eerst een recept voor het verkrijgen van een simkaart in Gambia. Je hoeft niet noodzakelijkerwijs alle stappen te volgen, maar sommige moet je wel weten.
Serrekunda staat vol met winkeltjes waar je kaarten kunt kopen van Gamcel of Africell of andere telefoonaanbieders. Je benadert een jongen die dat voor je kan regelen, zoals Fansu in de receptie van het hotel. Hij geeft aan dat hij voor het hotel werkt en je heel graag van dienst is. U wilt een kaartje? Geen probleem, hoeveel credit wilt U? Credit? Ik wil kunnen internetten. Doe maar een Gigabyte, want ik heb het helemaal gehad met wifi in het hotel. Oh U wilt internet, geen probleem. Een kennis die voorbij loopt roept dat een Gigabyte 275 dalasies kost. So you want me get you a card for 275 dalasies? Twee minuten graag. Hier is uw kaart. Show me your phone so I can help you. Tja, het is eigenlijk geen telefoon, maar een iPad. Ik wil namelijk internetten. No problem, sir. Ah u heeft een kleine kaart. Dan moeten we hem bijpassen. Ik rij wel even naar het Senegambia hotel. Huhh? Dat is minstens een half uur rijden. Don’t worry, sir. I am a fast driver. Give me 20 minutes. That makes 300 dalasies. (Zeg 6 euro, maar dan heb je ook wat. Misschien.) Na 22 minuten is hij inderdaad terug. We stoppen het kaartje in de iPad en gaat weer voor een paar minuten naar de internet boys. Al bellend en gebarend komt hij terug. I call you. Please answer the phone so I can be sure you have the credit on your phone. Maar ik heb een iPad, die kan niet bellen. Kun je geen berichtje sturen? Oké, ik vraag wel even. Ja het kan. Het kost wel 25 dalasies. Het kan dus niet. Weet je wat? Ik stop de kaart wel in mijn iPhone. Does it work? Do you have my call? No, mag ik de telefoon dan even meenemen? Ja doe maar. (Je lijkt betrouwbaar, het is een oude telefoon en niemand van de receptie weersprak dat je voor het hotel werkt.). Nog wat minuten krijg ik telefoon terug in mijn hand en aan mijn oor gestopt. En jawel ik hoor een stem zeggen dat ik nu een credit heb van 260 dalasies. Ik vergeet dat er 275 was afgesproken en ik verlang al een uurtje naar mijn biertje bij de pool met mijn bouwmakkers. Aan tafel blijkt dat ik helemaal geen internet heb. Misschien missen er wat instellingen. Bij Vodafone in Nederland ben ik ook wat tijd bezig geweest om de zogenaamde apn instelling goed te krijgen. Ik ga terug naar de receptie. Daar staat inmiddels de avondploeg, maar ze kennen Fansu, bevestigen dat hij voor het hotel werkt als chauffeur en ze geven mij zijn nummer. Als ik hem later op de hotelkamer bel, begint langzaam door te dringen wat credit betekent. Je hebt een saldo op een internetrekening staan, maar je hebt nog niet aangegeven waar je dat aan wilt besteden. You must call has one two zero has. Toen ik het eindelijk begreep heb ik opgelegd en #120# gebeld. Daar kon ik kiezen hoeveel MB’s ik wilde hebben. 1 gigabit ging natuurlijk niet meer, maar meer dan 300 per je kon ik ook niet kiezen. Maar dat ging dan wel weer 3 keer. Ik ben dus nu in het bezit van een simkaartje met 900 MB aan internet tegoed. Niet slecht voor iets meer dan 6 euro. Meteen maar even gecheckt hoe snel dat nu was. Volgens mijn netwerkradar app toch al gauw een zeer teleurstellende 356 Kb per minuut. Zeg maar telefoonsnelheid. Helaas niet goed genoeg om te skypen, niet genoeg om door een internet log-in procedure te komen om een website bij te werken. Maar wel genoeg om een mail te versturen, inclusief Word bijlage!!
Toch iets bereikt. En als jij dat ook wilt, kun je hetzelfde doen. Maar met wat boerensnuggerheid kun je wellicht wat stappen overslaan. Wat je niet kunt is de tussenpersonen overslaan. Opwaarderen via internet is een no-go. Wat nogal Afrikaans klinkt, maar toch gewoon nee betekent.
Om een wat vrolijker onderwerp aan te snijden, de kinderen genieten van de speeltjes die zijn meegebracht door mijn medesponsors. De wip die er al langer staat, is nog steeds in trek. Al hangen er nu geen 5 kinderen per kant op. De nieuwe schommels zijn altijd bezet. Maar bovenaan de lijst staan toch de twee trampolines, waarvan een als heuse oefendoek heeft gefungeerd van een sportopleiding. Mr. Cie. hanteert als straf dat stoute kinderen niet op de trampoline mogen tijdens het speelkwartier. Hij haalt ze er persoonlijk af als hij ze vervolgens toch betrapt. Hier spelen kinderen nog graag buiten, ook al staat er levensgroot Apple Book op de achterkant van het schoolgebouw (en ook Banana trouwens en wat andere vruchten.)
Ook vandaag was weer een vruchtbaar dagje. Het nieuwe klaslokaal zit in de verf. Dankjewel Els en dankjewel Mr. Cie. Een schoolbord van meer dan 100 kilo is verplaatst naar het nieuwe lokaal. De vloer in de container is opnieuw vastgezet. En een ander schoolbord is opnieuw uitgebalanceerd. Applaus voor Jan, Cees en Etienne. De stroomleidingen zijn opstreek. Mooi werk Arjen. De oven is aangesmeerd en de ketel er in gehangen. Pluim voor Gerben. Lia heeft opnieuw de hele dag doorgebracht in de douche om de tegels in te wassen. Top Lia. En er is ondersteund bij het leven door Wim, Willem en Gert. Ook daarvoor dank. En Dick? Die is bezig met het schoolplan en heeft daarover de onderwijsinspecteur aan de tand gevoeld. Mooi bezig Dick. Die inspecteur leeft overigens mee met de school en houdt geregeld contact. Hij heeft ook laten merken dat overdracht van de school aan de overheid ergens in 2018 niet direct de kwaliteit en de motivatie ten goede komt. Niet dat we dat niet al wisten, maar het is leuk om te weten dat de overheid dat zelf ook beseft.
Morgen de elektra verder afmaken en aansluiten. En het dak helemaal dicht leggen (uitbesteed werk). En nog heel veel meer. Daarover later.
