Vandaag de laatste dag in Gambia, we konden uitslapen tot 07.00 uur, ff snel douchen en daarna de koffers inpakken, we moeten om 12.00 uitchecken Weer gezamenlijk ontbijt en om 08.45 uur komt Yusuf ons met de bus ophalen voor de laatste loodjes.
In Gambia is het vandaag “Cleaning Day”. Op deze dag wordt er van iedereen verwacht dat je je omgeving goed schoonmaakt. Er is een verbod op vervoer tussen 09.00 en 13.00 uur (met uitzondering van toeristenbussen) en de overheid zorgt voor voldoende vuilniswagens om het verzamelde vuil naar de stort te brengen. Precies om 09.00 uur worden alle wagens aan de kant gezet en hebben wij de hele weg voor onszelf, zelfs in het drukste gedeelte van de stad. Yusuf brengt ons naar de Serrekunda local market. Op deze markt worden vrijwel alle dagelijkse boodschappen verhandeld, er is een vaste plaats voor de visfafslag en de slagersafdeling. De plek kun je al van veraf zien door de wolken vliegen die er boven rondzwermen. De feitelijke handel (na het schoonmaken) vindt plaats in smalle steegjes verspreid over de marktplaats, honderden groenten, kruiden, specerijen, fruit en nog veel meer onbekende groene- rode- paarse- en gele blijkbaar eetbare dingen worden verhandeld tussen gerookte- gekookte- en rauwe vis, en dat zonder probleem naast een stalletje voor rauw vlees. Een kleurrijk en vooral geurrijk gebeuren op een oppervlakte van circa 300 bij 300 meter. Omdat het vandaag “cleaning day” is, is het erg rustig en kunnen we op ons gemak de hele markt over kuieren. Nu om 10.00 uur op naar de school voor het afscheidsfeest.
Op school worden we ontvangen door circa 120 kinderen, de voltallige schoolleiding, alle leerkrachten en enkele ouders. De kinderen zitten rustig in de schoolbankjes die voor deze gelegenheid uit de lokalen zijn gehaald en op de binnenplaats zijn gezet. Ook nu weer is het zeil van Jeroen van onschatbare waarde. Wij beginnen gelijk met nog wat laatste details voor het feest. Aan de waslijn wordt de vuile werkkleding opgehangen, in dit geval hangen we de vuile was dus letterlijk buiten en een ieder die dat wil mag ze meenemen. De ballen en ballonnen worden opgeblazen en uitgedeeld en ook nu weer is de compressor van Pieter een uitkomst. Er worden nog snel wat tekeningen gemaakt en dan gaat het afscheidsfeest beginnen.
Dat Yusuf een groot redenaar is blijkt ook nu weer, met heldere stem en duidelijk hoorbaar tot mijlen in de omgeving spreekt hij zijn dank aan God en ons uit. Hij introduceert vervolgens de leraren die met hun klas een optreden hebben voorbereid.
De kleinsten zingen met heldere stemmetjes enkele locale liedjes. De dames onder ons zijn al snel emotioneel.
De ouderen declameren een zelfgeschreven gedicht en brengen de doelstelling in de naam van de school in tot leven. (ADVANCE).
A – Ambition (ambitie)
D – Divers (divers – veelzijdig)
V – motiVation (motivatie)
A – Accurate (nauwkeurig)
N – Nation (het land – hier wordt Gambia mee bedoeld)
C – Control (gecontroleerd)
E – Energy (energiek)
Er worden stamdansen uitgevoerd. Geheel geschminkt en in de klederdracht van de zeven stammen (Madinka, Fula, Wolof, Jola, Serahuli, Serer en Aku) gestoken, worden de stamdansen gedanst. En dat alles onder begeleiding van een jongen van circa 12 jaar die zeer vaardig de djembé bespeeld.
De sfeer is prachtig en we zingen en dansen volop mee, we worden als het ware in hun stam opgenomen als speciale familieleden en krijgen de waardering die daarbij behoort.
Maar aan alles komt een eind en dus ook aan dit feest. Yusuf spreekt om 12.30 uur een dankwoord uit, Willem bedankt voor dit feest en Dick richt zich nog even op de intenties van de school en benadrukt het belang van een goede opleiding. Dan volgt het overdragen van de meegebrachte cadeaus, de tafels bezwijken zowat aan kleding, gereedschappen, brillen, schoolartikelen en – niet te vergeten – een volledige outfit voor een op te richten voetbalteam. De meegebrachte wandkaarten en informatie posters worden in elkaar gezet (Ad ziet nog even kans om de medicijnkist aan te spreken, je bent technisch of niet) en in de klaslokalen opgehangen. Het afscheid is nabij.
Yusuf biedt aan om een afscheidsdronk te nuttigen en gaat snel naar de locale bar om een kratje bier en een kist fris te halen. Na deze genuttigd te hebben proberen we in de bus te komen. Uiteindelijk zijn alle handjes geschud, de mannen op de schouders geslagen en de vrouwen gekust (ja-ja dat mag ik in Gambia 
:):) en zitten we met betraande ogen in de bus op weg naar het hotel.
In het hotel blijkt dat we tot het moment van ophalen onze eigen kamers mogen aanhouden. De laatste gezamenlijke lunch wordt genuttigd en de rest van de dag doet een ieder wat elk ander mens op vakantie doet Relaxen!!
Onze chauffeur staat om 20.00 uur alweer aan de poort te rammelen om ons te verzamelen en na een ritje van 20 minuten worden we afgezet op het vliegveld. Hier nemen we afscheid van onze chauffeur waarmee we het werkelijk hebben getroffen, een professionele man met een rustige rijstijl die erg nauwgezet en betrouwbaar is geweest.
Op het vliegveld blijkt de waarschuwing van de douane bij aankomst, dat bij uitvoer enige consternatie zou kunnen optreden, in dit geval niet van de douane kwam maar van een blijkbaar zeer hoge ome van Brussels Airline. De man had welliswaar een formulier waarop stond dat wij vier stuks extra gereedschappen mee hadden maar daar viel de rolsteiger niet onder. Die had hij tenslotte nooit eerder gezien en de rolsteiger kon daarom niet mee. Uiteindelijk hebben we hem maar een e-mail in het Nederlands laten zien als zijnde de officiële toestemming en met deze trofee toog hij naar het kantoor om te evalueren. Na 5 minuten kwam hij terug, de documenten waren geverifieerd en voor akkoord afgestempeld, de rolsteiger werd doorgelaten. In totaal weegt onze bagage 320 Kg, we hebben dus 210 Kg aan hulpgoederen achtergelaten.
Nog snel iets eten en 10 minuten voor het aangekondigde vertrek verlaten wij dit wondermooie land.
Willem
