Zaterdag 22 februari 2014

Zoals gezegd, zaterdag is een werkdag. Vandaag waren we dus zoals gebruikelijk om 7:00u op het appèl, al duurde het wel even voor we op pad gingen. Eerst moest er geld worden gewisseld. Dat kan aan de receptie van het hotel, maar dat is te gemakkelijk. Bovendien is de koers op straat gunstiger, al moet je er wel een blokje voor om. Met de duiten op zak voor de noodzakelijke inkopen waren we dus om 9:00u ter plekke en gereed om te starten. En we hebben er een productief dagje van gemaakt.

 

Ik ben allereerst op zoek gegaan naar het steiger. Dat bevond zich in het verkeerde deel van het gebouw. Het gebouw heeft als je ervoor staat globaal de vorm van een kerststal. Qua omtrek dan: de voorkant is niet opengewerkt. En os en ezel zijn vervangen door geit en (mens)aapjes. Maar timmerman en wijzen lopen in en uit. Als je door de meest centrale deur loopt, dan kom je in de servicegang. Die vormt een lange smalle corridor van voor naar achter. Hier komt aan- en afvoer van de toiletten op uit,evenals stroom en straks ethernet. Daar hoor je kortom niet te komen. De gang vormt een barricade tussen het linker en rechter deel van het gebouw. Elk deel bestaat uit een groot leslokaal met twee grote ramen, een kleiner lokaal met een raam op grote hoogte en een toiletruimte met een jongens- en meisjestoilet en een urinoir. Het kleine lokaal was bedacht als rustruimte voor leraren en heel kleine kinderen, maar nu wordt gedacht om er ook een leslokaal van te maken vanwege de verwachte grote toeloop aan kinderen. Welnu, we waren bezig met schilderen van het rechterdeel en het steiger bevond zich links. Het bleek in gebruik bij de dakdekkers. Het leek me niet handig deze weg te nemen. Links moest nog de helft van het dak er op en wellicht zou het steiger de dagproductie kunnen opschroeven. En ik kon beslist sneller werken door de verfroller weer te verlengen met de tentstok, net als gisteren. Voor het steiger was er toch niet veel ruimte, aangezien zowel de enorme dakplaten als een berg rioolbuizen een groot deel van de kamer bedekten. Met de stokroller kon ik boven afmaken wat Pauline eerder begonnen was. Het duurde wat langer omdat de ter plaatse gekochte rollers na de eerste streken besloten hun opperhuidje langzaam af te stropen. Gelukkig bracht Willem nieuwe. Om een veel te lang verhaal wat te bekorten: met behulp van Dick en Kaddy hebben Pauline en ik het karwei ’s middags net op tijd voor de bel – nou ja net erna – afgemaakt. Lichtblauw boven en donkerblauw onderen. Dat steekt mooi af tegen het menierood van de dakconstructie en de raamkozijnen.

Ondertussen hebben Jan, Gert en Dick uitgezocht hoe de toiletten aan te sluiten en de waterkranen. En de draairichting van de deuren. Daarbij moesten ze de legpuzzel oplossen die werd gevormd door de uit Nederland meegebrachte aansluitingen en de beperkingen van de ruimte. Dat lijkt nu allemaal goed te komen. Al was er wel nog wat discussie of de tegels in het toilet niet rechtstreeks in de cement konden worden gezet om het gebruikelijke centimeterdikke stucwerk uit te sparen. Dit leek toch geen betere oplossing; en bovendien is de tegellijm al gekocht. Ik hoorde overigens woorden van waardering over de sterkte van de de muren. Uiteraard van degenen die een muurtje moesten slopen (Jan en Dick). De wasbakken zijn uitgetekend en enkele afvoerpijpen gelegd. Gelukkig had Dick enkele dagen eerder de goede ingeving om de ochtendsoep te gebruiken om de kniehoogte van de kinderen te meten. Willem bezorgde de zachte (Hollandse) bezems waarvoor we gezeurd hadden. En eerlijk is eerlijk: de boerenhandbezems die ze in Gambia gebruiken doen achteraf gezien zeker niet onder voor de gevraagde huishulpjes. Ze produceren stukken minder stof. Maar goed, de nieuwe bezems vegen ook schoon en ze hebben een stok. Dat spaart theoretisch gezien de rug.

 

De leverancier van de schoolbankjes kwam toch niet opdagen met het eerste proefexemplaar. Bovendien had hij ook weer een ander idee over de deal van eergisteren dan Dick. Hij wilde apart betaald worden voor de ‘cashmoney’, de muntjes voor de stroommeter, nodig voor het elektrisch lassen. Hem is te verstaan gegeven dat hij de bankjes op de compound mag komen lassen met het daar aanwezige materiaal en de stroom. Hopen dat de generator het trekt.

Anderzijds: stroom uit de muur is in aantocht. Vandaag is een paal gemonteerd tegen de container. De paal die al naast de container stond zal nu moeten wachten op een andere nuttige functie. Een schotelantenne richting Mekka of Bollywood bijvoorbeeld. Het elektriciteitsbedrijf zal maandag de elektriciteit doortrekken naar de al eerdere geplaatste paal voor het huis en vandaar naar de tweede paal, waarna de meter geplaatst kan worden in de container. Dan kan ook geen onverlaat het illegaal aftappen op kosten van de school. Daarna zou er permanent stroom moeten zijn tegen een vast dagtarief. Dus geen verbruiksafhankelijke kosten. Als de smid bevalt, kan hij ook een order tegemoet zien voor het lassen van de stellage voor het waterreservoir waarover ik dinsdag berichtte.

 

In de middagpauze hebben we de eerste lunchbespreking gehouden als vervanging van de dagafsluiting. Alcoholtechnisch maakt het niet uit. Het schenken van het bier is niet aan tijd gebonden. We zitten er wel wat meer in  – een of twee bier minder – en kunnen bovendien de werkzaamheden van de middag bijsturen. Nuttige suggesties waren er over het verleggen van de rioolpijp bij de bezinkput. Daarmee kan worden voorkomen dat een stuk cementvloer moet worden gesloopt. Als de mannen tenminste geen vloer storten in het nieuwe deel. Het uitgraven daarvan schiet trouwens lekker op nu de gravers een contract hebben geaccepteerd met een bonus voor snellere oplevering. Dat lijkt ook een middel om de dakdekkers tot spoed te manen. Ze moeten tenslotte de laatste platen nog monteren en ook nog dakgoten. In de huidige Kevelaerspas – 2 stappen vooruit en een achteruit – schiet het namelijk niet op. En onze tijd is beperkt. En zonder ons gaat alles letterlijk de verkeerde kant op.

 

Aan het eind van de dag, terug in het hotel, greep Willem de kans waar hij al jaren op zat te vlassen. Min of meer toevallig liep hij de hoteleigenaar tegen het lijf. Willem informeerde belangstellend naar ’s mans negotie en verzuimde niet te vertellen over de zijne. Van het een kwam het ander. De mannen wisselden telefoonnummers uit en de hotelbaas, een   bekende filantroop, nodigde ons uit om morgen de plantage te bezoeken waar hij de groenten voor het hotel verbouwt. Niet ver bij ons vandaan. Aansluitend zal hij ons project komen bekijken. In het korte gesprek heeft hij al aangeboden de groenten voor de school gratis te verstrekken. En het kan voor Kaddy ook geen kwaad om de man als contactpersoon aan haar rolodex toe te voegen. Wat een mooie afsluiting van de dag.

En voor sommigen onder ons had de dag nog meer in petto. Dick en Gert hebben eindelijk  elk een eigen kamer. [Misschien moet dat overigens weer worden terug gedraaid. Het pakt nadelig uit voor Dick. Hij mist een wekker.

 

Groet,

Etienne

Dit bericht is geplaatst in Gambia 2014. Bookmark de permalink.

Eén reactie op Zaterdag 22 februari 2014

  1. Wim Stalenhoef schreef:

    Na het lezen van dit verslag verheug ik me nog meer op onze gezamenlijke bouwweek!
    Wel jammer dat Gert en Dicky hun taak er op hebben zitten, maar hun plek wordt zeer zeker ingenomen door enthousiaste nieuwkomers.
    Willem toont hier wat betreft de negotie Lef/Hotelbaas een stukje Hollandse zakelijkheid, goed bezig het ijzer smeden als het heet is.

    In de verslagen van de 1e bouwweek komt absoluut een beeld naar buiten van productie/innovatie/gezelligheid/saamhorigheden en tevens een geweldig oplossing voor de werkbesprekingen ! Onder het genot van een koel biertje tijdens de lunch. Het geeft kennelijk ook nog resultaten. Met dit alles in het vooruitzicht is het voor ons, de nieuwkomers nog even een kwestie de koffer vullen met de laatste spullen. De sluiting van de Olympische spelen volgen, de wekker goed zetten en op tijd naar bed.
    Beste medebouwers tot morgen !! Groet, Wim

Reacties zijn gesloten.